അശാന്തിയുടെ മരുഭൂവില്‍
അങ്ങോളമിങ്ങോളം
ഏകാനായി അലയുമ്പോള്‍
കറുത്ത ചിത്തത്തില്‍
കൊരുത്ത നക്ഷത്രമേ
കുമിഞ്ഞുകൂടി കുന്നായി ഉയരും
ചിതറിയ ചിന്തകളും
പതറിയ വാക്കുകളും
വരയുള്ള പ്രതലത്തില്‍
വരിവരിയായി
കോര്‍ത്തു കൊരുത്തൊരു
മാലയായ്‌ നേദിക്കാം
നിന്റെ കണ്Oത്തില്‍
ഉച്ചനേരത്തില്‍ ഒച്ചയനക്കവുമായെത്തി
കെട്ടുപോകുമീ കൊട്ട്പാട്ടിന്റെ
കൊച്ചു ചേതനയെ തൊട്ടുണര്‍ത്തി
സാന്ദ്രസംഗീത ശില്‍പ്പമൊരുക്കിയ ബിംബമേ
അബലനാമീ അബുധന്റെ സ്മ്രിതിയില്‍
മാഞ്ഞു പോകാത്ത മായിക തൂവലായ്
വരച്ചു ചേര്‍ത്തേക്കാം
നിന്റെ ചിത്രവും
തെറിച്ചു വീണ ജടിത ജല്‍പ്പനങ്ങള്‍
കുറിച്ചു വച്ചു നീ കുറിമാനങ്ങളായ്
കരിം കൂവളപ്പൂക്കളാല്‍
അര്‍ച്ചന ചെയ്തു നീ
തേച്ചുമിനുക്കിയീ കൊച്ചിളം കുയിലിനെ
കുറുക്കു വഴികള്‍ ഒരുപാട് തേടി നീ
കിറുക്കനാമെന്‍ കുരുക്കഴിക്കാന്‍
അമ്പേ കൊമ്പുകുത്തി പിന്‍വാങ്ങുബഴും
അനുസ്യൂതമയനം തുടരെട്ടെ ഞാന്‍
കേവലം നിന്റെ മുന്നിലെങ്കിലും
സമര്‍പ്പണം:
ReplyDeleteകെട്ടുപോകുമീ കൊട്ട്പാട്ടിന്റെ
കൊച്ചു ചേതനയെ തൊട്ടുണര്‍ത്തി
സാന്ദ്രസംഗീത ശില്‍പ്പമൊരുക്കിയ ബിംബത്തിനു .........
ഞാനും അവളും ഞങ്ങള്‍ക്കിടയിലെ എഴുത്തും.........
നീയും അവളും നിങ്ങള്‍ക്കിടയിലെ എഴുത്തും!
ReplyDelete